Ο Ολυμπιακός δεν έχει Περέιρα κι η ΑΕΚ δεν είναι στη Β΄Εθνική

Δημοσιογραφάρες, δημοσιογραφίσκοι αλλά και όποιοι απλά εκφέρουν τη γνώμη τους για το ποδόσφαιρο, συγκλίνουν στην άποψη πως τα ντέρμπι πολλές φορές δεν κρίνονται στο ποιος έχει την καλύτερη ομάδα και υπάρχουν αμέτρητοι αστάθμητοι παράγοντες που είναι ικανοί να κάνουν τη διαφορά.

Του Νικόλα Ακτύπη

Σε ό,τι αφορά το επερχόμενο Ολυμπιακός-ΑΕΚ τα πράγματα μοιάζουν ξεκάθαρα. Οι «ερυθρόλευκοι» έχουν τα πάντα υπέρ τους. Είναι οι πρωταθλητές, έχουν καλύτερη ομάδα, βρίσκονται σε σπουδαία φόρμα, παίζουν στην έδρα τους. Αν δεν υπήρχε η κοινή παραδοχή της παραπάνω παραγράφου, δεν θα χρειαζόταν καν να γίνει το ματς. Θα το έπαιρνε ο Ολυμπιακός άνευ αγώνα και… πάμε γι’ άλλα.

Αυτή η διαφορά, όμως, μεταξύ των δύο ομάδων ήταν ακόμη μεγαλύτερη τον προηγούμενο Φεβρουάριο όταν η «Ένωση» μπήκε φουριόζα στο «Γ. Καραϊσκάκης» και διεκδίκησε στα ίσα νίκη και πρόκριση με απόδοση που έκανε ακόμη και τους πιο αισιόδοξους πριν το παιχνίδι φίλους της να τρίβουν τα μάτια τους.

Μπορεί ο φετινός Ολυμπιακός να μοιάζει πολύ ανώτερος από την περσινή ομάδα, κάτι που μένει να αποδειχτεί σε βάθος χρόνου, αλλά η αλήθεια είναι πως πριν μερικούς μήνες το χάσμα του με την ΑΕΚ ήταν χαοτικό. Αν το ποδόσφαιρο ήταν μαθηματικά και οι επαγωγές έβρισκαν εφαρμογή, ξανά το αποτέλεσμα θα ήταν δεδομένο και ο ίδιος ο αγώνας θα αποτελούσε απλά ευκαιρία για θέαμα, όχι μέσο διεκδίκησης της νίκης.

Το πλεονέκτημα του Ολυμπιακού σε σχέση με την περσινή σεζόν δεν είναι μόνο ο ανεβασμένος Φορτούνης ή η καλή ψυχολογία από το εκρηκτικό ξεκίνημα. Είναι η απουσία του Περέιρα από τον πάγκο του. Ο υπερόπτης και προκλητικός Πορτογάλος είχε προλάβει να περάσει αυτά τα στοιχεία του χαρακτήρα του και σ’ εκείνον του συνόλου που προπονούσε. Υποτίμησε τον αντίπαλο, κατέβασε ενδεκάδα που μαρτυρούσε ακριβώς αυτό και θεώρησε πως θα έκανε περίπατο σαν κι αυτόν που του άρεσε να κάνει κοντά στους «αλλόθρησκους» οπαδούς. Ο Σίλβα δεν είναι τέτοιος. Μετρημένος και ορθολογιστής, δεν πρόκειται να αφήσει τις φανέλες και τη διαφορά ποιότητας να κερδίσουν μόνες τους. Και αυτό είναι σε βάρος της ΑΕΚ που πέρυσι εμφανίστηκε περίπου σαν Ρόκι κόντρα στον ανυποψίαστο Απόλο Κριντ και –όπως και στην ταινία με τον Σταλόνε- τον αιφνιδίασε και «τσίμπησε» την ισοπαλία.

Φέτος ο «Δικέφαλος» δεν είναι μια ομάδα Β’ Εθνικής που να επιτρέπει σε κανέναν να την κοιτάξει αφ’ υψηλού. Ήδη ο Δέλλας είπε «πάμε για τη νίκη» αναγνωρίζοντας πως η ΑΕΚ της Superleague δεν θα μπορούσε να προτάξει κανέναν άλλο στόχο σε ένα ντέρμπι. Αυτό είναι στοιχείο που οφείλει να το διαχειριστεί σωστά. Ανεβάζοντας τον πήχη και προσπαθώντας να τον υπερβείς, κινδυνεύεις να εκτεθείς. Ένας αντίστοιχος φόβος στις καρδιές των «κιτρινόμαυρων» και η έπαρση στα μυαλά των «ερυθρόλευκων» πριν μερικούς μήνες αποδείχτηκε συνδυασμός που λίγο έλειψε να φέρει ένα ιστορικό θρίαμβο για τους πρώτους κι ένα πρωτοφανές χουνέρι για τους δεύτερους.

Είπαμε, όμως, ο Ολυμπιακός δεν έχει πια Περέιρα και η ΑΕΚ δεν είναι ομάδα Β’ Εθνικής. Στο ποδόσφαιρο σπάνια χωρούν μαθηματικού τύπου επαγωγές και στο Ρόκι 2 τελικά ο πρωταθλητής έχασε. Πράγμα που μεταφράζεται σε δικαίωση δημοσιογραφάρων, δημοσιογραφίσκων και λοιπών κοινών θνητών που έρχονται να συμφωνήσουν πως στα ντέρμπι ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος…